“เลอปัส” (Lepas) คือแบรนด์ล่าสุดที่เป็นการสร้างสรรค์ร่วมกันระหว่างเอ็มโซเฟียน เบญจเมธา กับรอวียะ หะยียามา ศิลปินจากแบรนด์ผ้าบาติก เดอ นารา โดยมุ่งนำเสนอผ้าอเนกประสงค์ “กายน์ลือปัส” ในวิถีมลายูในอดีตในรูปแบบใหม่ ในอดีต ชาวไทยมลายูใช้ผ้าลือปัสในแทบจะทุกโอกาสในชีวิต ตั้งแต่ห่อทารก คลุมและโพกศีรษะ นุ่งห่ม ห่อสิ่งของ รวมถึงเป็นของชำร่วยในงานสำคัญ โดยการร่วมงานครั้งนี้ทำให้ผ้าลือปัสดูร่วมสมัยมากยิ่งขึ้นด้วยลวดลายและการจับคู่สี แม้รูปลักษณ์จะเปลี่ยนไปให้ดูร่วมสมัยยิ่งขึ้น แต่ความอเนกประสงค์ของผ้ากายน์ลือปัสที่คล้ายๆกับผ้าขาวม้าในวัฒนธรรมไทยก็ยังคงอยู่ พร้อมเพิ่มฟังก์ชั่นให้เข้ากับไลฟ์สไตล์คนยุคใหม่ด้วย คือนอกจากจะใช้โพกศีรษะหรือเป็นผ้าคลุมแล้วยังสามารถพันเป็นกระเป๋าได้ด้วย
“มาจากดิน อยู่กับดิน กลับสู่ดิน” ไม่ว่าจะเป็นแบรนด์ “เลอปัส”,เซรามิกเบญจเมธา ฟาร์มพัฒนาสายพันธุ์แพะพื้นเมืองกัมปงปาลัส หรือแม้แต่”บ้านเดินดิน”ศูนย์สร้างแรงบันดาลใจ ชุมชน ทุกสิ่งที่เอ็มโซเฟียน เบญจเมธาสร้างขึ้นนั้นมีจุดร่วมกันอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือการเคารพและสืบสานวิถีชีวิตพื้นถิ่น เอ็มโซเฟียนจบปริญญาตรีด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีทุม ก่อนที่จะเดินทางไปศึกษาต่อด้านศิลปะที่ปารีส เมื่อเรียนจบแล้ว เขากลับมาทำงานเป็นดีไซเนอร์ที่กรุงเทพฯอยู่พักหนึ่งก่อนตัดสินใจกลับมาบ้านที่ปัตตานีและก่อตั้งโรงงานเซรามิกเบญจเมธา โรงงานเซรามิกแห่งแรกของสามจังหวัดชายแดนใต้ ผลงานเซรามิกของที่นี่นอกจากจะช่วยสร้างรายได้ให้คนในชุมชนแล้วแล้วยังบอกเล่าวิถีชีวิตและคำสอนทางศาสนาอิสลามของคนในท้องถิ่นไปพร้อมๆกัน แรงบันดาลใจจากงานเซรามิกกลิ่นไอมลายูผสมญี่ปุ่นทำให้งานเซรามิกของเบญจเมธามีรูปลักษณ์เรียบง่าย แต่แฝงด้วยความประณีตงดงาม ซึ่งเขาบอกว่าที่เป็นเช่นนี้คงเป็นเพราะเขาอยากจะสะท้อนถึงความสงบและสันติสุขของสามจังหวัดด้วยนั่นเอง
นอกจากงานเซรามิกแล้ว เอ็มโซเฟียนยังใช้ความรู้ด้านการออกแบบมาต่อยอดงานหัตถศิลป์ในพื้นที่ให้ออกมาเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ อย่างเช่นการนำเทคนิคและวัสดุในการทำกรงนกซึ่งเป็นงานหัตถศิลป์ของสามจังหวัดภาคใต้มาต่อยอดเป็นด้ามจับโถไม้หรือทำลูกข่างด้วย
